Floks, płomyk — Phlox
Rodzaj ten obejmuje wiele gatunków, które można podzielić na dwie grupy: floksy niskie i floksy wysokie.
Najważniejszym i najbardziej cenionym przedstawicielem w grupie floksów niskich jest floks skalny. Jest to roślina wysokości 10— —15 cm, tworząca z dużej masy długich, pełzających pędów zwarte kobierce. Wielka ilość kwiatów zupełnie pokrywa tę roślinę w czasie kwitnienia. Kwiaty odmian ogrodowych są białe, różowe, karminowe lub lilaniebieskie. Kwitną w końcu kwietnia lub na początku maja.
Wymagania glebowe floksów skalnych są niewielkie. Dość dobrze rosną również w miejscach zacienionych. Są zupełnie wytrzymałe na mrozy. Nadają się szczególnie dobrze do tzw. ogrodów skalnych oraz do obsadzania murków kwiatowych.
Rozmnaża się je przez sadzonki oraz — w niewielkim stopniu — przez dzielenie starszych roślin.
Najważniejszym i bardzo wartościowym przedstawicielem grupy floksów wysokich jest floks wiechowaty. Jego odmiany ogrodowe wyróżniają się wysokością od 40 do 120 cm. Okres kwitnienia — od połowy lipca do końca sierpnia. Barwa kwiatów biała oraz niebieska i czerwona w wielkiej gamie odcieni.
Floksy wymagają ziemi żyznej i dostatecznie wilgotnej. Znoszą dobrze lekkie zacienienie. W następnych latach po posadzeniu należy je starannie nawozić, a po 3—5 latach przesadzać na nowe stanowiska. Floksy są bardzo wrażliwe na zbyt płytkie sadzenie, u większości odmian występuje „wypychanie” starej rośliny przez nowo powstające korzenie w okresie wiosennym. Dlatego też dzielenie roślin i przesadzanie co kilka lat jest bardzo zalecane. Bardzo ważnym zabiegiem pielęgnacyjnym jest uszczykiwanie wierzchołków młodych pędów w celu spowodowania obfitszego kwitnienia oraz wczesne ścinanie przekwitłych kwiatostanów, co w wielu wypadkach powoduje powtarzanie kwitnienia.
Rozmnaża się floksy przez podział oraz — na dużą skalę — przez sadzonki z młodych pędów. Możliwe jest również rozmnażanie z sadzonek korzeniowych.
Zastosowanie floksów wysokich jest bardzo szerokie. Są one podstawowymi bylinami kwitnącymi w ciągu lata i umożliwiającymi tworzenie bardzo ciekawych zestawień z innymi roślinami. Wiele odmian nadaje się na kwiat cięty.
Funkia — Hosta
Rodzaj ten obejmuje kilka gatunków, które uprawiane i stosowane są w! ogrodach ze względu na bardzo ładne ulistnienie. Są to rośliny o dużych liściach, często paskowanych biało lub żółto, długości od 30 do 50 cm. Niektóre gatunki i odmiany kwitną dość efektownie, kwiaty jednak odgrywają mniejszą rolę dekoracyjną. Wysokość roślin — od 30 do 70 cm.
Funkie należą do roślin bardzo żywotnych i długowiecznych. Najlepiej rosną na glebach żyznych, dostatecznie wilgotnych. Lekkie zacienienie powoduje wytwarzanie znacznie większych i lepiej zabarwionych liści. Liście roślin rosnących w miejscach silnie nasłonecznionych i suchych są niewielkie i często ulegają wyblaknięciu („przypaleniu”). Wszystkie spotykane gatunki są całkowicie mrozoodporne. Rośliny te należą do najłatwiejszych w uprawie.
Rozmnaża się funkie przez dzielenie starszych roślin.
Gęsiówka — Arabis
W ogrodach uprawiane są odmiany gęsiówki białawej. Są to rośliny niskie, od 10 do 20 cm, tworzące zwarty kobierzec z zimozielonych, lekko omszonych liści. Rośliny te są cenione równie ze względu na ozdobne liście (czasem biało obrzeżone), jak i ze względu na obfite kwitnienie. Kwiaty białe, różowe lub czerwone. Kwitną w końcu kwietnia lub na początku maja, bardzo obficie.
Gęsiówka jest rośliną o niewielkich wymaganiach glebowych. Rośnie dobrze nawet na mało żyznych i suchych glebach. Wymaga dużo światła. W połowie lata zalecane jest przycinanie roślin w celu utworzenia nowego, gęstego ulistnienia oraz lekkie okrywanie roślin, zabezpieczające przed przysychaniem liści w okresie zimy.
Rozmnaża się gęsiówkę, dość trudno, z sadzonek.
Jest to roślina niezwykle cenna do obsadzania fragmentów skalnych murków itp.