Melon
Wartość odżywcza melona jest większa niż ogórka, ponieważ ma on dochodzącą do 10% zawartość cukrów, natomiast witamin niewiele. Melon ma większe wymagania cieplne niż ogórek. Nasiona jego kiełkują w temperaturze co najmniej 15°C, optymalnie 30°C. Rozsada najlepiej rośnie w temperaturze 22°C, dlatego też do uprawy melona trzeba mieć inspekt. Melon źle znosi dużą wilgotność powietrza, natomiast suche, słoneczne lato wpływa na zwiększenie aromatu jego owoców i na wykształcenie się cienkiej, delikatnej skórki.
Aby uzyskać rozsadę, wysiewa się w połowie kwietnia po 2-4 nasiona do doniczek w inspekcie lub w mieszkaniu, ustawiając doniczki przy słonecznym oknie. Rozsada powinna mieć krótkie łodygi, ponieważ nie można jej sadzić do gruntu po liścienie, jak np. ogórki, gdyż łodygi mogą zgnić i rośliny zginą. Trzeba zatem zapewnić jej dużo światła, po ukazaniu się liścieni obniżyć temperaturę do 17°C, podlewać ciepłą wodą (25°C) i podsypać młode roślinki gruboziarnistym piaskiem. Po 4-5 tygodniach od wzejścia wyrośnie rozsada o 3-4 liściach.
Melony uprawiamy w inspektach zimnych oraz w gruncie, na miejscu bardzo nasłonecznionym. Ze względu na słabo rozwinięty system korzeniowy melony powinny być uprawiane w pierwszym roku po oborniku dobrze rozłożonym. Melony lepiej rosną na glebie zasobnej w wapń, dlatego na rok lub dwa przed ich uprawą trzeba zagon zwapnować (10 dag wapna palonego na 1 m2). Gleba musi być głęboko jesienią przekopana. Nawożenie organiczne trzeba uzupełnić nawozami mineralnymi w dawkach na 1 m2: 20-30 g saletrzaku i po 40-50 g superfosfatu i siarczanu potasu. Rozsadę wysadza się jako poplon, w drugiej połowie maja.
Ze sposobów uprawy melona na małej powierzchni możemy wybrać: na wałach i na kopczykach. Pierwszy sposób polega na wyznaczeniu zagonu szerokości 1 m, biegnącego ze wschodu na zachód, przekopaniu gleby z kompostem ptasim lub przegniłym obornikiem, nasypaniu 20-centymetrowej warstwy ziemi zmieszanej z kompostem, uformowaniu „zbocza” nachylonego w stronę południową i wysadzeniu co 70 cm dwóch roślin obok siebie; gdy zakorzenią się i rozrosną, jedną – gorszą usuwamy. Jeśli wybieramy drugi sposób, to zamiast wałów usypuje się z ziemi z dodatkiem kompostu kopczyki wysokości 20-30 cm i średnicy u podstawy 60 cm. Kopczyki formuje się w odległości 100-150 cm jeden od drugiego.
Melony wysadzone do gruntu powinny być starannie pielęgnowane, a w szczególności: regularnie podlewane niezbyt zimną wodą (zmniejsza się podlewanie w okresie kwietnienia roślin), ściółkowane folią (najlepiej czarną), słomą lub torfem, w celu ocieplenia podłoża i zapobieżenia utracie wody (ściółkę trzeba usunąć w razie dużych opadów), odchwaszczane, pogłównie nawożone gnojowicą lub nawozami azotowymi. Aby równomiernie rozmieścić pędy, przytwierdza się je do ziemi kawałkami rozwidlonych gałązek.
Melon należy ciąć. Posadzoną rozsadę tniemy nad drugim liściem, a następnie gdy wyrosną pędy boczne, tnie się je za szóstym liściem. Gdy zawiązki owoców dorosną do wielkości orzecha włoskiego, uszczykuje się wierzchołki tych pędów, na których znajdują się owoce, pozostawiając zawsze dwa liście za zawiązkiem. Pędy bez zawiązków przycina się za 3-4 liściem. Pod owoce trzeba podłożyć kawałek szkła, płytkę z plastiku itp. Melony dojrzewając, zmieniają barwę i nabierają aromatu. Owoc jest gotowy do zbioru i do spożycia, gdy mięknie przy szypułce, pojawiają się tam drobne spękania i jeszcze przed krojeniem wyczuwa się aromat.
W doborze mamy tylko jedną odmianę – Cantaloup Charentais. Jest to odmiana wczesna, wydająca owoc niewielki, kulisty, bez siatki, lekko karbowany; skórka cienka jasnozielonoszara z ciemniejszymi pasami; miąższ gruby, pomarańczowy, soczysty, słodki i aromatyczny.