ROZMNAŻANIE

Do najważniejszych metod rozmnażania drzew owocowych należy oczkowanie, czyli tzw. okulizacja, i szczepienie. Metody te polegają na transplantacji, przeniesieniu części jednej rośliny na drugą. Jeśli przeprowadzamy oczkowanie, organem transplantowanym jest oczko, czyli pąk liściowy pobrany ze środkowej części dobrze wyrośniętego, jednorocznego pędu odmiany rozmnażanej, zaś w trakcie szczepienia organem transplantowanym jest zraz, czyli odcinek jednorocznego, zdrewniałego pędu, o 3-5 pąkach, pobrany z odmiany rozmnażanej.

Okulizację przeprowadza się w lecie, najczęściej od połowy lipca do połowy sierpnia, a więc w okresie, gdy miazga (tkanka twórcza) wykazuje największą aktywność, co poznaje się po łatwym odchodzeniu kory. Na podkładce, na wysokości 3-4 cm od ziemi, po stronie północno-zachodniej, wykonuje się ostrym nożem (okulizakiem) nacięcie w kształcie litery T. Płaską kostką noża rozchyla się lekko korę i w nacięcia wsuwa zdjęte ze zraza oczko, po czym obciska się wokół niego korę.

Technika okulizacji a) sposób zdjęcia oczka, b) zdjęte oczko, c) oczko wsunięte w nacięcie podkładki; d) założone oczko; e) zaokulizowana podkładka po obwiązaniu.

Założone oczko obwiązuje się rafią, paskami folii lub gumy, względnie plastykowymi klamerkami, pozostawiając nie obwiązany sam pączek. Tą metodą możemy również zmieniać odmianę na już posadzonym, starszym drzewie.

Nowszym sposobem okulizacji jest tzw. okulizacja na przystawkę lub okulizacja żywym oczkiem, ponieważ jeszcze w tym samym roku z pąka założonego w końcu kwietnia wyrasta pęd. W metodzie tej skrawek, który usunięto wraz z drewnem z podkładki, jest zastąpiony przez podobny skrawek kory ściętej ze zdrewniałego zraza. Pierwsze nacięcie na zrazie, prostopadle lub lekko skośne, wykonuje się w odległości 7-10 mm poniżej pąka. Cięcie podłużne zaczyna się około 1,5 cm nad pąkiem i prowadzi w dół do dolnego nacięcia. W podobny sposób zdejmuje się skrawek kory z podkładki. Tarczkę okulizacyjną przykłada się w miejscu, z którego usunięto skrawek kory. Tarcza okulizacyjna musi być dobrze dociśnięta do podkładki i przynajmniej z jednej strony miazga tarczki powinna być połączona z miazgą podkładki. Jest to warunek dobrego zrośnięcia się tarczki z podkładką. Miejsce okulizacji trzeba dokładnie obwiązać, najlepiej paskiem folii.

Szczepienie przeprowadza się najczęściej w lutym i w marcu, przed rozpoczęciem wegetacji. Zrazy potrzebne do tego celu uzyskuje się ze ściętych jesienią i przechowywanych przez zimę w piasku, najlepiej w chłodnej piwnicy, jednorocznych zdrewniałych pędów. Do szczepienia potrzebne są (oprócz zraza): nóż (szczepak), paski folii lub rafia oraz maść ogrodnicza z dodatkiem 2% Topsinu M.

Stosuje się rożne metody szczepień.

Szczepienie „przez stosowanie”, w którym rozróżnia się szczepienie zwykłe i z nacięciem. Szczepienie zwykłe „przez stosowanie” wykonuje się, szczepiąc podkładki w szkółce oraz gdy chcemy uzyskać pienną formę agrestu i porzeczek. Warunkiem uzyskania dobrych wyników w tej metodzie jest zbliżona grubość zraza i podkładki. Szczepienie z nacięciem jest modyfikacją poprzedniej metody, zapewniającą ściślejsze dopasowanie obydwu części.

Szczepienie „na przystawkę”. Metodę tę, jak i wszystkie następne, stosuje się, gdy grubość podkładki znacznie przewyższa grubość zraza. Zraz 3-oczkowy przecina się identycznie, jak do szczepienia „przez stosowanie”. Podkładkę przycina się lekko skośnie i z wyższego boku odcina ukośnie kawałek kory i drewna o powierzchni odpowiadającej wielkością powierzchni cięcia na zrazie. Zraz przykłada się w taki sposób, aby miazga zraza i podkładki zetknęły się ze sobą na możliwie największym obwodzie. Po założeniu zraza obwiązuje się miejsce szczepienia paskiem z folii i powierzchnie ran smaruje maścią ogrodniczą.

Szczepienie „za korę”, tzw. kożuchówka – jest to jedyna metoda szczepienia, którą stosuje się w okresie pełnej wegetacji, najczęściej w maju, gdy kora dobrze odchodzi od drewna.

Szczepienie „w klin”, czyli „w sarnią nóżkę” – metodę tę stosuje się najczęściej w szczepieniu śliw i czereśni, gdyż daje lepsze, niż wcześniej wymienione metody, wyniki.

Ten wpis został opublikowany w kategorii Drzewa. Dodaj zakładkę do bezpośredniego odnośnika.