Dekoracje roślinne wnętrz
Obecnie trudno jest sobie wyobrazić mieszkanie prywatne lub lokal użyteczności publicznej bez dekoracji roślinnej.
Służą do tego rośliny doniczkowe kwitnące lub o dekoracyjnych liściach oraz wszelkiego rodzaju kwiaty cięte.
Dekorowanie roślinami doniczkowymi. Przy dobieraniu roślin do dekoracji wnętrz należy wziąć pod uwagę: oświetlenie danego pomieszczenia (lokal widny czy ciemny), ogrzewanie i wilgotność, a także przeznaczenie lokalu (mieszkanie prywatne, świetlica, biuro, kawiarnia, dworzec kolejowy itp.).
Przy wystawie północnej nadawać się będą rośliny z grupy cieniolubnych, a więc aspidistra (żelazne liście), bluszcz, filodendron, cissus, paprocie i sansewiera (wężownica). Nieźle choć nie tak dobrze jak poprzednie, rosną tam również begonie, laur, mirt, fuksja i trzykrotka.
W pomieszczeniach o dużym nasłonecznieniu dobrze rosną prawie wszystkie gatunki kaktusów, chociaż również dobrze czują się i w rozproszonym świetle, a także oleander, pelargonia, fikus, woskownica, maranta, lak, dracena, possiflora, palmy i szparagi (asparagusy).
Większość wymienionych roślin doniczkowych wymaga stałej temperatury w granicach 15—18°.
Prawie wszystkie rośliny, z wyjątkiem kaktusów i innych sukulen-tów, niezupełnie dobrze znoszą atmosferę pomieszczenia z centralnym ogrzewaniem. Należy więc pamiętać, aby delikatniejsze często zraszać.
W mieszkaniach prywatnych oprócz wymienionych gatunków można uprawiać rośliny delikatniejsze, gdyż niektórzy amatorzy są w stanie poświęcić im więcej czasu i starań. Do lokali użyteczności publicznej, gdzie nie zawsze może być zapewnione stałe pielęgnowanie, należy jednak dobierać gatunki i rodzaje bardziej wytrzymałe na nie sprzyjające warunki wegetacji. Do wytrzymałych, a godnych zalecenia ze względu na walory dekoracyjne, zaliczyć można sansewierę, trzykrotkę, zielistkę i różne sukulenty.
Również należy bezwzględnie zwrócić uwagę na wielkość roślin w stosunku do pomieszczenia, w którym mają stanowić element dekoracyjny.
Do niskich i niewielkich mieszkań nie stosuje się roślin, które dość szybko rosną i zajmują dużo miejsca. Doskonale natomiast nadają się wszelkiego rodzaju pnącza, które umieszcza się w specjalnych uchwytach, na półkach lub na wyższych elementach mebli. Do najczęściej spotykanych roślin pnących zalicza się: bluszcz, cissus, hoję (woskownicę), roicissus, filodendron, a ze zwisających: zielistkę, dzwonek rów-nolistny, szparag i trzykrotkę.
Duże świetlice, sale wystawowe i pomieszczenia reprezentacyjne dekoruje się roślinami okazałymi, jak: palmy, paprocie, iilodendrony, oleandry, sansewierie, fikusy, ale też bardzo efektownie wyglądają pnącza rozpięte na specjalnie do tego celu dostosowanych kratkach metalowych.
Ważną sprawą przy dekorowaniu pomieszczeń roślinami doniczkowymi o dekoracyjnych liściach jest właściwe ich umieszczenie. Należy pamiętać, że na ogół rośliny nie lubią ciągłego przestawiania; a więc umieszcza się je w takich miejscach, aby nie przeszkadzały użytkownikom mieszkania czy świetlicy, a jednocześnie trzeba je ustawić tak, żeby miały najlepsze warunki rozwoju, co jest niezbędne do utrzymania ich wartości zdobniczej. Również nie należy do małego pomieszczenia wtłaczać dużej ilości różnorodnych roślin, lepiej ograniczyć się do kilku niewielkich, a naprawdę ozdobnych.
Nie można zapomnieć i o doniczkowych roślinach kwitnących, które — jakkolwiek kwitną tylko przez pewien okres czasu — stwarzają jednak nie zastąpiony element dekoracji; do takich należeć będą: cyklameny, fiołki afrykańskie, hiacynty, tulipany, azalie, gloksynie, cynerarie, kalceolorie, primule i pelargonie.
Dekorowanie kwiatami ciętymi. Bardzo popularnym sposobem dekorowania wnętrz jest ustawianie kwiatów ciętych w wazonach.
Zasadniczą dekorację stanowić tu będą kwiaty, nie można jednak pominąć wartości zdobniczych naczynia, w którym będą umieszczone. Dlatego też ważną rzeczą przy stosowaniu kwiatów ciętych będzie dobranie odpowiedniego wazonu, jak również umiejętne ułożenie ich w wazonie. Zasadą jest, aby kwiaty okazałe na długich łodygach umieszczać w wazonach dużych i wysokich, mniejsze i krótsze — w niskich.
Obecnie dysponuje się najrozmaitszymi naczyniami do kwiatów: szklanymi, porcelanowymi, z kamionki, gliny, a także drewna i bambu-su. Niekiedy mniej efektowne naczynie można ukryć w wiklinowych, specjalnie do tego celu przystosowanych koszyczkach-wazonach.
Naczynia mogą być w kształcie wazonów — wysokich, wąskich, szerszych, a także niskich waz, misek lub talerzy. Do kwiatów okazalszych, droższych (zwykle szklarniowych) użyć można naczynia bardziej dekoracyjne, dla kwiatów skromniejszych stosuje się naczynia o niewyszukanym kształcie.
A więc dc wazonów okazalszych wstawia się róże, goździki, złocienie (chryzantemy), lilie, tulipany, gerberę i inne kwiaty szklarniowe.
W wazonach prostszych ustawia się wszystkie kwiaty gruntowe, jak: cynie, astry, nagietki, maki, ostróżki, gailardie, narcyzy, oraz wszelkiego rodzaju kwiaty i rośliny polne, dziko rosnące.
Zasadniczo wszystkie kwiaty cięte najlepiej wyglądają w naczyniu jednobarwnym, a więc szarym, białym, zielonym, czarnym lub szklanym bezbarwnym.
Wszystkie rośliny zdrewniałe lub o bujnym ulistnieniu, np. ostróżki wieloletnie, słoneczniki, lilaki (bzy), piwonie i mieczyki, można wstawiać do dużych dzbanków, a najefektowniej wyglądają w prostych, zwykłych ludowych siwakach. Do tego rodzaju dekoracji nadają się również pędy ozdobnych krzewów, jak forsycji, tawuły, migdałka pełno-kwiatowego, kwitnących wiśni i jabłoni, a także zimozielonych krzewów lub gałęzi z owocami w okresie jesiennym.
Najefektowniej wszystkie bukiety wyglądają wówczas, gdy są zrobione z kwiatów w jednym kolorze, w wyjątkowych tylko wypadkach wielobarwne zestawienia są ładne, np. różnokolorowa frezja albo gerbera.
W ostatnich czasach coraz bardziej popularność zdobywają dekoracje na wzór chińskich i japońskich — tzw. ikebana. Najbardziej do tego celu nadają się naczynia niskie, w formie misek lub waz z umieszczoną wewnątrz kolczatą (tzw. kenzan), przymocowaną za pomocą plasteliny lub wtopioną na stałe.
Aby kompozycja była wykonana właściwie, należy zachować pewne proporcje, które zostały opracowane przez kwiaciarskie szkoły japońskie. Najczęściej stosowane są kompozycje, w których najwyższy punkt znajduje się na wysokości równej podwójnej wysokości naczynia lub podwójnej średnicy naczynia niskiego; jeżeli np. wysokość naczynia wynosi 30 cm, to najwyższa roślina umieszczona w tym wazonie nie powinna przekraczać 60 cm wysokości.
Aby zachować w całości kompozycji proporcje, następne rośliny powinny by umieszczone na wysokości — jedna na 2/3—1/2 druga na 1/3 wysokości rośliny głównej (tzn. punktu najwyższego). Pozostałe umieszcza się w partiach niższych, przy czym nigdy nie należy używać dużej ilości roślin, a zasadą jest umieszczanie nieparzystej liczby kwiatów.
Wszystkie kompozycje kwiatowe nadają się do dekorowania wnętrz mieszkań prywatnych, również świetlic, bibliotek, biur, poczekalni itp.