Klarkia — Clarkia
Najczęściej uprawiane są dwa gatunki: klarkia wytworna — wyrastająca mniej więcej do 70 cm wysokości, i klarkia piękna — niższa, dorastająca do wysokości około 50 cm. Kwiaty wyrastają wzdłuż pędu w pachwinach liści — w różnych barwach: fioletowej, różowej, kremowej i białej. Są odmiany o kwiatach pojedynczych i pełnych. Kwitnie od trzeciej dekady czerwca do końca lipca.
Klarkia wymaga stanowiska słonecznego, rośnie dobrze na każdej dobrze uprawionej glebie.
Uprawia się ją najczęściej na zagonach i rabatach, na kwiat cięty; do tego celu szczególnie wartościowe są odmiany o kwiatach pełnych. Można również podsadzać nimi rabaty stałe, bylinowe.
Nasiona wysiewa się do gruntu na miejsca stale w pierwszych dniach kwietnia w rzędach co 20—25 cm. Rośliny przerywa się tak, aby pozostały w odległościach nie mniejszych niż 10—15 cm. Rośliny, które usuwa się przy zagęszczonym siewie, można wykorzystać jako rozsadę, wysadzając je w innym miejscu. Na 1 ar wysiewa się 80—100 g nasion.
Łubin — Lupinuz
W uprawie znajduje się kilka gatunków, z których najwartościowszy tak pod względemi barwy kwiatów, jak i wielkości kwiatostanów jest łubin Hart w eg a. Wyrasta do wysokości 70 cm, kwiaty ma wielobarwne, szafirowe, różowe i białe. Okres kwitnienia przypada na miesiące letnie i jesienne.
Najlepiej rośnie w stanowisku słonecznym, na każdej glebie, nawet i słabszej piaszczystej. Nadaje się doskonale na kwiat cięty, jak również na rabaty i kwietniki.
Łubin wysiewa się w końcu kwietnia — na początku maja w rzędach wyznaczonych co 30—40 cm; w rzędach sieje się po 2—3 nasiona co 20 cm. Najlepiej i najszybciej wschodzą, gdy nasiona wysiane zostaną w ziemię wilgotną.
Nagietek lekarski — Calendula officinalis
Najwartościowsze z odmian tego gatunku to odmiany o kwiatach pełnych i półpełnych. Obecnie znanych jest dość dużo odmian różniących się między sobą wielkością koszyczka kwiatowego, układem płatków kwiatów języczkowych oraz zabarwieniem. Występują w kolorach: żółtym, pomarańczowym, morelowym i różnych odcieniach wymienionych barw. Są też i dwubarwne — często o ciemniejszych brzegach płatków, do brązowego i czarnego włącznie (wąska, ciemna obwódka). Jest to bardzo łubiana roślina kwiatowa, nadająca się zarówno do obsadzania rabat w ogrodzie, jak i na kwiat cięty.
Nagietki wyrastają do wysokości 30—50 cm. Najlepiej rosną w stanowisku słonecznym, na glebie dobrze uprawionej, średnio wilgotnej.
Nagietki wysiewa się na początku kwietnia wprost do gruntu (40— —60 g na ar) na miejsca stałe, w rzędach co 20—30 cm. Siewki przerywa się, pozostawiając roślinki co 15—20 cm. Kwitnie po 10 tygodniach od momentu wysiewu. Rośliny można wysiewać co kilka tygodni — aż do lipca, wówczas okres kwitnienia przedłuży się do mrozów.
Nasturcja — Tropaeolum,
Jest to roślina wszystkim dobrze znana i łubiana. Uprawiane bywają gatunki pnące i karłowe. Kwiaty ma niesymetryczne, w kształcie kielicha zakończonego ostrogą, o barwach: szkarłatnej, pomarańczowej i żółtej. Okres kwitnienia przypada na miesiące letnie i jesienne.
Udaje się dobrze na stanowisku słonecznym, na glebie lekkiej, ciepłej, średnio żyznej i średnio wilgotnej. Wysiane w cieniu na bardzo żyznej glebie wykształcają bardzo silne pędy i liście, kwitną jednak słabo.
Nasturcję pnącą stosuje się do obsadzania balkonów, altanek i ogrodzeń, karłową zaś na rabaty, a także na obwódki. Jest również kwiatem nadającym się na małe wiązanki.
Nasturcję wysiewa się w pierwszej połowie maja, nie wcześniej, gdyż roślina ta jest wrażliwa na przymrozki. Gatunki pnące wysiewa się w rzędach odległych od siebie o 40—50 cm, gatunki karłowe — w rzędach odległych około 30 cm. W rzędach wysiewa się co 15—20 cm po 2 nasiona w jednym miejscu na głębokości 2—3 centymetrów. Na 1 ar potrzeba około 500 g nasion.